Zeven TU Delft-onderzoekers op lijst van Highly Cited Researchers 2019
Clarivate heeft de jaarlijkse lijst van Highly Cited Researchers gepubliceerd. Hierop zijn de namen van de meest geciteerde onderzoekers binnen een bepaald vakgebied te vinden. Dit jaar hebben zeven Delftse onderzoekers, of onderzoekers die een TU Delft-affiliatie hebben, de lijst gehaald.
Met de langverwachte lijst identificeert Clarivate wetenschappers die meerdere papers hebben geproduceerd die op basis van citaten in de top 1% staan binnen hun vakgebied en het jaar van publicatie, wat aantoont dat ze een aanzienlijke invloed hebben op hun peers.
Alle TU Delft-onderzoekers die op de lijst van Highly Cited Researchers staan, werken bij de faculteit Technische Natuurwetenschappen. Lees verder voor hun namen en profiel.
Dr. Stan Brouns (1978) is gefascineerd door de interactie tussen microben en hun virussen. Hij doet fundamenteel onderzoek naar resistentiemechanismen van bacteriofagen, zoals CRISPR-Cas. De laatste tijd is er veel media-aandacht voor bacteriofagen, want deze minuscuul kleine virusdeeltjes zijn heel bedreven in het doden van bacteriën. Mogelijk kunnen we ze daarom ook inzetten bij de bestrijding van bacteriële infecties. Doordat er steeds meer antibioticaresistente bacteriën opduiken, is het werk dat Stan Brouns doet even belangrijk als actueel. Gesteund door het Universiteitsfonds haalde hij geld op voor het aanleggen van een verzameling van fagen die verschillende soorten bacteriën kunnen doden. Deze ‘fagenbibliotheek’ brengt de behandeling van patiënten met een infectie waar antibiotica geen vat op krijgen dichterbij. Net zo actueel is trouwens het onderzoek dat de groep van Stan Brouns doet naar de werking van biologische systemen zoals CRISPR-Cas, waarmee experts DNA kunnen herschrijven. Met behulp van dit moleculaire gereedschap kunnen we in de nabije toekomst mogelijk genetische aandoeningen uit ons DNA wissen.
Prof. dr. Freek Kapteijn (1952) is als (co-)auteur van ruim 600 publicaties met recht een expert op het gebied van de chemische technologie te noemen. Maar waar hij misschien wel het meest trots op is, zijn de vele promovendi die hij door de jaren heen heeft begeleid. In totaal trad hij meer dan vijftig keer op als (co-)promotor. Freek Kapteijn heeft daarnaast belangrijke bijdragen geleverd aan het integreren van katalyse en reactorontwerp, waarmee hij de chemische industrie heeft geholpen om duurzamer te opereren. Freek Kapteijn is medegrondlegger van het vakgebied Catalysis Engineering en was lange tijd hoofd van een sectie met dezelfde naam binnen de onderzoeksafdeling Chemical Engineering. Voor zijn werk kreeg hij de Hoogewerff Gouden Medaille, een prestigieuze oeuvreprijs. De afgelopen jaren bestudeerde Freek Kapteijn samen met Jorge Gascon zeolieten, veelzijdige mineralen die onder meer als waterverzachters in wasmiddel zitten en interessant zijn voor scheikundigen vanwege hun katalytische, adsorptie- en scheidingseigenschappen. Ook stortte het productieve duo zich op zogeheten metal organic frameworks (MOF’s), door Delta ‘bouwdozen voor chemici’ genoemd. Onlangs ging Freek Kapteijn officieel met pensioen, maar op zijn lauweren rusten past hem niet. Hij is nog steeds actief, onder meer in een Europees onderzoeksprogramma van tien miljoen euro rondom de afvang van CO2 met behulp van de bovengenoemde MOF’s.
Prof. dr. Gary Steele (1976) is een talentvolle nanotechnoloog en, zoals hij het zelf noemt, een ‘hardware guy’. Zijn onderzoek spitst zich met name toe op de fabricage van quantumelektronica - ook wel ‘quantum circuits’ genoemd. Hij richt zich daarbij op drie pijlers: mechanica, het simuleren van problemen in de quantumfysica en het onderzoeken van nieuwe materialen. Momenteel is de belangrijkste focus van zijn groep het maken van een superpositie van een massief object. Wat dat betekent? Denk bijvoorbeeld aan een koffiekopje dat zich tegelijkertijd op tafel en in de vaatwasser bevindt. Ook wil hij binnenkort netwerken van oscillatoren (een soort slingers) gaan bouwen die zich in quantum-superpositie bevinden. In theorie kunnen dit soort netwerken zelf een antwoord vinden als je ze bepaalde quantumproblemen voorschotelt. Daarnaast wil Gary Steele zijn quantum circuits gaan gebruiken om de invloed van zwaartekracht op de quantummechanica te meten. De twee zouden volgens sommige experts niet samengaan, maar er zijn nu nog geen experimenten om deze theorie te testen. Steele wil daar verandering in brengen.
Prof. dr. Herre van der Zant (1963) houdt zich bezig met nano-elektronica, ook wel moleculaire elektronica genoemd. Elektronica, maar dan dus heel klein? Dat klopt, maar daar eindigt de vergelijking met de ‘normale’ elektronica wel zo’n beetje. Want op de allerkleinste schaal steken allerlei quantumeffecten de kop op waarvan je bij grotere elektronica geen last hebt. Al is ‘last’ misschien niet het juiste woord. Nieuwe effecten openen namelijk nieuwe deuren, en doorgaans worden onderzoekers daar juist blij van. Wat zich precies achter die nieuwe deuren bevindt is alleen nog niet duidelijk. De groep van Herre van der Zant fabriceert daarom niet alleen nano-elektronica, wat op zich al een kunststukje is, maar doet ook pionierend onderzoek naar de eigenschappen van dingen als spintransistors, mechanisch regelbare breekjuncties en nano-elektrodes. En natuurlijk naar de materialen waar dit soort moleculaire elektronica van gemaakt wordt. Een goed voorbeeld van een toepassing waar Herre van der Zant aan werkt zijn nieuwe, betere en goedkopere sensoren op basis van grafeen, het veelgeprezen materiaal dat slechts één atoom dik is. Waarschijnlijk kun je dit soort mini-sensoren over een aantal jaren in je smartphone vinden.
Affiliatie TU Delft:
Dr. Andres Catellanos-Gomez onderzoekt nieuwe 2D materialen en bestudeert hun mechanische, elektrische en optische eigenschappen met speciale aandacht voor de toepassing van deze materialen in nanomechanische en opto-elektronische apparatuur. Een deel van zijn werk op het gebied van 2D-materialen die verder gaan dan grafeen kan worden beschouwd als grensverleggend, aangezien hij enkele van de eerste werken over nieuwe 2D-materialen zoals MoS2, zwart fosfor, TiS3 en franckeite heeft gepubliceerd. Zijn werk op het gebied van de strain engineering van 2D-halfgeleiders en fotodetectoren op basis van 2D-materialen wordt door de gemeenschap gezien als baanbrekend.
Prof. dr. Jorge Gascon (1977) begeeft zich als onderzoeker op het grensvlak van chemical engineering en materiaalkunde. Hij is net als zijn oud-collega en voormalig sectieleider Freek Kapteijn (die hieronder genoemd staat) gespecialiseerd in de katalyse. Katalysatoren zijn stoffen die chemische reacties versnellen zonder zelf te veranderen, en katalyse speelt een onzichtbare maar uiterst belangrijke rol bij de productie van brandstoffen en basischemicaliën voor allerlei soorten consumentenproducten, zoals medicijnen en schoonmaakmiddelen. Het werk dat Jorge Gascon doet raakt dus indirect de levens van een grote groep mensen. Gascon wordt gezien als een zeer talentvolle wetenschapper. In zijn relatieve korte carrière sleepte hij al verschillende persoonlijke beurzen in de wacht, en kon hij al meer dan 230 publicaties op zijn naam schrijven. Daarnaast bezit hij zes patenten en schreef hij het boek ‘Metal Organic Frameworks as Heterogeneous Catalysts’. In 2013 won hij de ExxonMobil Chemical European Science and Engineering Award. Jorge Gascon heeft tegenwoordig een vaste aanstelling bij de King Abdullah University of Science and Technology in Saoedi-Arabië, maar is ook nog steeds verbonden aan de TU Delft.
Dr. Liberato Manna is geinteresseerd in de geavanceerde synthese, structurele karakterisering en assemblage van anorganische nanostructuren voor toepassingen op het gebied van energie, fotonica en biologie. Hij is een pionier als het gaat om controle over de vorm van nanodeeltjes, met de nadruk op nanorods, vertakte nanokristallen en heterostructuren van nanodeeltjes, hun oppervlaktefunctionaliteit en de assemblage van nanodeeltjes zoals staven en octapoden in geordende superstructuren. Liberato Manna heeft vele publicaties in de chemie, materiaalkunde en nanowetenschappen, heeft bijgedragen aan 15 boekhoofdstukken, en heeft tien patenten en veertien patentaanvragen in de nanotechnologie op zijn naam staan.
