Dag Erwin, je was een pracht verhaal!
Het slot heeft ons verrast, te vroeg en te snel. Onze TU Delftse Science Centre professor en zeer gewaardeerde collega Erwin van Asbeck (1946) is onverwacht overleden.
Uitvaartplechtigheid & condoleance
De uitvaartplechtigheid heeft dinsdag 13 juli om 11.00u plaatsgevonden via een livestream. Deze kunt u hier terugkijken.
We nodigen een ieder uit een bericht te plaatsen (max.130 woorden) in het onderstaande digitale condoleanceboek via email sciencecentre@tudelft.nl. Het register is t/m 13 augustus geopend.
Met grote verslagenheid hebben wij kennisgenomen van het plotselinge overlijden van onze zeer gewaardeerde en unieke collega Erwin van Asbeck.
Erwin heeft zich meer dan 40 jaar ingezet om het Nederlandse publiek, maar met name leerlingen van basisschool en voortgezet onderwijs in contact te brengen met wetenschap & technologie.
Erwin startte zijn loopbaan in 1976 bij het toenmalige Technisch Tentoonstellingscentrum de voorganger van Science Centre Delft, en bleef zich na zijn pensionering als vrijwilliger voor het science centre inzetten.
Techniek en jonge mensen lag hem aan het hart. Al vroeg in zijn carrière heeft hij De Jonge Onderzoeker Delft (DJO Delft) opgericht met als doel om jonge mensen te stimuleren en te ondersteunen bij het ontwikkelen van eigen techniekprojecten. DJO heeft hij tot het einde toe bestierd.
Wij zullen Erwin en zijn bijzondere persoonlijkheid enorm missen.
Onze gedachten en medeleven gaan uit naar zijn naaste familieleden.
Namens het gehele team,
Michael van der Meer
Directeur Science Centre Delft
Erwin, het was mij een waar genoegen om je gekend te hebben! Wat was je in vele opzichten toch een bijzondere, inspirerende maar bovenal een aardige man! Attent, humoristisch, rechtvaardig, oprecht en altijd geïnteresseerd in- of klaarstaan voor de ander. Ik zal met name onze 'toevallige' praatjes in de wandelgangen missen, zoals ook afgelopen week toen we elkaar voor het laatst in de gang van het Science Centre hebben gesproken,… het ga je goed!
Alexander Lokhorst
Science Centre Delft
Dag Erwin, onvergetelijk, markant, ongelooflijk vriendelijk mens, dank voor wie je bent geweest. Vaarwel!
Elma Lutz
Science Centre Delft
Erwin had altijd tijd voor een onderzoek, elk technisch probleem was een nieuwe uitdaging en een oplossing werd altijd gevonden.
Emma Schaap
Science Centre Delft
"If you can't explain it to a six year old, you don't understand it yourself." Albert Einstein
Thank you, Erwin, for your patience and help with some of the mysteries of the old equipment in the Beijerinck collection. Somehow, you could always identify things that I didn’t recognize, and fix things that refused to work… And supply background information about them.
I’ll miss you.
Lesley Robertson
Science Centre Delft
Lieve Erwin,
Ik weet niet precies hoe vaak ik de zin ‘dat moeten we even aan Erwin vragen’ wel niet heb uitgesproken de afgelopen jaren. Ik weet wél dat jij altijd een oplossing klaar had staan, niks was te moeilijk, hoe ingewikkeld en raar onze technische vragen ook waren. Bedankt voor je hulp en voor alles wat je mij hebt geleerd en uitgelegd de afgelopen jaren, met eindeloos geduld en humor. Ik zal je mini-colleges en praatjes erg missen.
Marit Bogert
Science Centre Delft
Zoekend naar het juiste onderdeeltje
Beste Erwin,
We missen je erg. Dagelijks liep je bij ons door de werkplaats met een nieuw onoplosbaar probleem of een supergaaf project voor een jonge ingenieur. Je liet zien hoe iets gemaakt werd en we vielen je lastig met technische vragen die jij tot de basiskennis rekende maar toch met veel liefde uitlegde. Soms stonden we voor je deur met een kunstenaar met een interessant project waarvan jij tussen de nodeloze frivoliteit het nut niet kon bespeuren. Vaak zeiden we dat het Science Centre beter kon sluiten als jij er niet meer was. We gaan natuurlijk onverstoord door net zoals jij dat altijd deed, maar het is niet meer hetzelfde. Bedankt voor de vele dierbare herinneringen.
Teun Verkerk & de werkplaats studenten
Science Centre Delft
Erwin was een echte techneut-vriend, zoals je die onder Delftenaren kunt hebben. Soms zag je elkaar meer dan een jaar niet en vervolgens kwam er dan een telefoontje van hem: 'Jij doet toch iets met cameralenzen? Ik heb hier een kapotte autofocus zoomlens die we misschien kunnen repareren?'.
Hij kwam dan langs met de patiënt en we verdwenen voor enkele uren in mijn schuurtje, waar het optiek volledig uit elkaar werd genomen, ik de optische delen justeerde en Erwin met grote precisie de gebroken printplaat en dito flex-aansluitingen met een ragfijn soldeerboutje wist te herstellen. Als alles weer werkte lunchten we gezellig en je zag hem dan genieten van wat we hadden gepresteerd en consumeerden aan drank, eten en gezelschap.
Lekker eten en gezelligheid sprak hem erg aan merkte ik tijdens onze onvolprezen Histechnica-excursie naar Cornwall in 2008. Tijdens de vierde excursiedag bezochten wij het kasteel en de bijzondere bruggen te Conwy, waarna een 'lunch op eigen gelegenheid' volgde. Erwin en ik hadden vanuit de bus in Castlestreet al een typisch Engels restaurant gezien en daar streken we neer tussen de keurig geklede, al wat oudere dames - in bloemetjesjurken - en heren. Erwin - altijd in jasje-dasje - paste daar prima, ik in trui iets minder, maar we genoten van het local meal met bijbehorende atmosfeer. Dat maal zal mij altijd heugen.
In februari 2017 hield ik een voordracht over thermografie; Erwin was er vanzelfsprekend bij en pikte meteen alle essenties van de techniek op: midden vorig jaar, op het hoogtepunt van 'Corona' belde hij me: 'Denk je dat we met een thermografische camera hier bij de ingang van het Science Centre de bezoekers kunnen scannen op koorts of verhoging?'. Perfecte vraag en ik kon hem in bevestigende zin beantwoorden. Inmiddels zijn er zelfs speciale thermografische camera's op de markt die precies hiervoor zijn aangepast. Erwin had hierin weer eens een heldere vooruitziende blik.
Ik lees in de in memoria dat hij 'in het harnas' is gestorven, met nog de zaterdag tevoren contact over een technisch probleem met zijn collega's. Dat is een troostende gedachte bij dit zo plotselinge verlies van een markant en buitengewoon sympathiek collega.
Evert Jan Nusselder
Architect/adviseur Monumentenzorg
Doorzetter, volhouder, geduldig
Erwin, wat heb ik van je genoten.
Stralend als ik weer ‘schapen’ voor je had. Foeterend op ‘de jeugd van tegenwoordig’ als ik zei dat leerlingen jouw stapels Franstalige of Duitse literatuuronderzoek echt niet gaan lezen. Blij met mijn luisterend oor voor een lange uiteenzetting over een fantastisch natuurkundig begrip. En vooral altijd bereid om te helpen.
Erwin, ik mis je nu al. Wat ben ik blij dat we elkaar op je laatste middag nog zo uitgebreid gesproken hebben.
Annelies Veeningen
Science Centre Delft
Je hebt ons geraakt met jouw plots overlijden
Het is moeilijk te bevatten nooit meer samen te werken
Zo een plezier om in je nabijheid te vertoeven
Een bron van wijsheid, altijd een helpende hand
Bij elke Mars en cappuccino zal ik aan je denken
Vaarwel lieve Erwin, ik ga je verschrikkelijk missen
Tanja Klop
Science Centre Delft
Vraagbaak op het gebied van natuurkunde, elektronica, wiskunde en de verzameling TU Delft/Techniek Museum Delft. Hij was instructeur exacte vakken voor profielwerkstuk leerlingen, instrueerde de begeleiders van workshops. Hij herstelde en ontwikkelde elektronica en workshops, schreef of herschreef bouwhandleidingen voor de workshops en gaf instructie aan studenten in de werkplaats. Hij gaf leiding aan en begeleide De Jonge Onderzoekers Delft. Wat moeten we zonder hem maar vooral lieve Erwin wat zal ik jou missen als mens.
Olga Klijn
Science Centre Delft
ErRo, robot
Vorige week kwam Erwin bij de balie staan en vertelde hij zo trots dat hij de douchekraan gerepareerd had. Het bleek dat er geen warm water meer uit de kraan kwam, die heeft hij uit elkaar gehaald en schoon gekrabd. Hij was super trots op zichzelf dat er geen loodgieter aan te pas hoefde te komen.
Gentiana Kanij-Bieshaar
Science Centre Delft
Dag Erwin,
Je was mijn steun en toeverlaat tijdens het zwangerschapsverlof van Miranda.
Wat heb ik veel van je mogen leren of het nu ging om de maat van een schroefje of moertje…, hoe groot ik een blokje hout moest afzagen voor het schatkistje of wat het verschil was tussen het goudijzer draad van het speedbootje of het lasdraad van de kriebel box.
Waar ik ook bezig was in het Science Centre, je kwam altijd even vragen hoe het met mij ging en of ik eruit kwam.
“Je bent nooit te oud om te leren”, zei je vaak tegen mij.
Erwin, wat had ik graag nog veel meer van je willen leren…!
Mijn laatste woorden naar jou zaterdag na mijn dienst waren: “Fijne avond, wel thuis Erwin, ik zie je morgen.” Die morgen is niet gekomen…..
Voor altijd in mijn hart, mijn grote leermeester voor veel te korte tijd. Liefs,
Pascale Kersten
Science Centre Delft
Het was leuk werken met jou! Je humor en je passie voor alles wat je interessant vond, niets was te gek. Zoals in je pak, die je altijd droeg, vanaf een glibberige rand, slootwater in een emmertje ophalen voor een workshop. Je grijns als je weer iets voor elkaar had gekregen. Dag Erwin x
Jose Krulic
Science Centre Delft
Lieve Erwin,
Wat stond jij altijd klaar voor iedereen, collega's, studenten...jonge techniek geïnteresseerde kindjes....ze werden allen met alle aandacht en liefde vakkundig geholpen.
Ik liep nogal eens met bezoekers je kamer binnen. Ze waren direct onder de indruk van de geweldige georganiseerde chaos. Als ik ze dan bijvoorbeeld vertelde over je deurbel in een vacuum te trekken stolp en hoe het geluid dan magisch zou gaan verdwijnen, dan liet je je werk los en kwam het demonstreren. En elke keer weer met hetzelfde enthousiasme. Trots stond je te lachen als het geluid langzaam verdween. Jouw aanwezigheid maakte het werken vele malen leuker. Ik ga je missen lieve Erwin.
Stef Kalkhoven
Science Centre Delft
Markant, toegewijd, in gedachten of goed luisterend. Al je verhalen leken een college van het soort waarbij je aandacht nooit verslapt. In driedelig pak, een statige verschijning waar je u tegen zei, of professor. Maar nee, het was Erwin! Op leeftijd en ook eeuwig jong. Een jonge onderzoeker. Want onderzoeken houdt de wetenschap, de mens, de jeugd, het leven in beweging. We danken je voor al je hulp en passie, voor het "uitlenen" van onderdelen en gereedschap, voor je kennis en tips bij het in en uit elkaar halen van voorwerpen. Bij ons in het Repair Café delen we met jou de waardering voor alles wat werkt of repareerbaar is. Zaterdag 3 juli liep ik nog twee maal bij je binnen om hier uitgebreid met je over van gedachten te wisselen. En over de toekomst en de verhuizing die voor je lag. Zonder enig idee dat die tijd je mogelijk niet meer gegund zou zijn. Hoe verdrietig jou voortaan te moeten missen. We zullen proberen je missie voort te zetten.
Peter Backer
mede namens de andere bestuursleden en alle vrijwilligers
Repair Café Delft
Erwin was gewoon heel gewoon en heel bijzonder.
In de tijd dat ik bij het Techniek Museum werkte heb ik vaak met bewondering
staan kijken hoe hij de kinderen tijdens de workshops enthousiast wist te maken voor techniek
Wat moet het Science Centre zonder Erwin. Hij laat een enorme leegte achter.
Vaarwel Erwin!
Cobie Zantman
Lieve Erwin. Je hebt je leven vervuld: je kennis gedeeld, zoveel mensen die met respect en liefde aan je denken. Moge je rusten in vrede.
Jeanine Raat
Beste Erwin,
Zeer bedroefd door dit nieuws. Zulke slimme en enthousiaste mensen als jij
zouden onsterfelijk moeten zijn!
Je bent mijn mentor geweest in vele jaren als DJO lid. Je geduld en kennis
waren onuitputtelijk. Hoe je week na week je best deed om aan een puberbrein
complexe zaken uit te leggen is bewonderingswaardig. Niets ging je te ver
van de wet van Ohm tot aan Fourier-transformatie; vele A4-tjes vol liggen nog
mijn map met jeugdherinneringen.
In herinnering leef je voort, vaarwel!
Rob van der Meer
lid DJO
Erwin met zijn gouden klinker die voor eeuwig is verankerd in de Jozefstraat van Delft
Nu dan m'n waarde vriend Erwin zo plotseling is gestorven vervult me dat allereerst met groot verdriet maar vooral met groot respect voor wat hij in al die jaren - de laatste als vrijwilliger - heeft mogen betekenen voor die vele, vele jongelui die hij heeft wegwijs weten te maken in de geheimen van verschillende bèta-vakken en voor hen die te doen openbaren. Met vreugde herinner ik me de discussies die ik met hem had over de meest uiteenlopende onderwerpen. Van politiek tot de sommen van 24. Verzin het maar, hij dacht erover na, geen onderwerp te vreemd of lastig. Een waarlijk professor, iemand die zich bekende tot de wetenschap. Ik wens z'n naaste familie sterkte nu hun oudste niet meer is.
Jan in 't Veld
We convey our deepest condolences to the family of Erwin and to people who loved him.
We appreciate from our hearts for the lessons, experiments and personal time which Erwin kindly gave and spend with our 11 years old son Andrey. During one year our son Andrey visited Erwin every Saturday . Andrey loved to talk to Erwin, liked to share his ideas with Erwin, liked his lessons so much ! Andre is 11 years old boy only but loved Erwin as his friend. It is a very big gift from life to our son that he had opportunity to spend personal time with Erwin as with the best friend.
Our heartfelt condolences,
Kayalar Natalie (mother), Kayalar Andre and Öncü Kayalar (father).
Vaarwel lieve Erwin,
Als secretaresse van het Technisch Tentoonstellingscentrum TTC leerde ik Erwin kennen omstreeks 1978 toen hij voor het eerst binnenstapte als nieuwe tentoonstellingsmedewerker. Een lange magere en intelligente jongeman die schuchter en ernstig op mij toekwam om zich voor te stellen. We moesten even aan elkaar wennen maar al snel bleek hij allerhartelijkst te zijn, zeer leergierig en geduldig en altijd bereid om je te helpen met allerlei ingewikkelde vragen maar ook met “vieze” dingen, zoals de ontlasting opruimen van inbrekers in het TTC, kauwgom van de vloer schrapen, hij deinsde werkelijk nergens voor terug. Hij was vaak een echte schat. Hij bleek ook een wandelende encyclopedie, wat weer eens bleek toen er tijdens een koffieuurtje gesproken werd over de Russische taal en Erwin (natuurlijk Erwin!) een woordenboek Russisch-Nederlands uit zijn achterbroekzak viste. We hebben behalve veel gelachen ook nogal eens zitten kissebissen over bijv. de werking van de zgn. magneetkaartcomposer voor het maken van tentoonstellingsteksten en een voorloper van de computer. Elke keer dat we elkaar zagen hadden we het daar wel over. Zo zijn er talrijke anekdotes, leuke en minder leuke maar te veel om hier op te noemen.
Erwin was een harde loyale medewerker, in het begin naast zijn studie voor het kandidaatsexamen elektrotechniek zich ook hard inspannend om de leukste en interessantste tentoonstellingen te maken, zoals bijv. “Ogen Bedrogen” en “Van Telraam tot Chip”. Zijn ziel en zaligheid liggen daarin. Gesteund, tijdens zijn studie en tijdens zijn werk door de directeur van het TTC ir. J.H. Makkink, die dol op Erwin was en mede mogelijk maakte dat Erwin zich kon ontplooien tot de man die hij was. Erwin had het in die tijd reuze naar zijn zin, deed al fluitend zijn werk. Na de opheffing van het TTC en de stappen naar Stichting Techniek Delft/Techniek Museum kwamen er jaren die ook voor Erwin helemaal niet leuk waren, ondanks zijn grote en loyale inzet. Na de verwerkelijking van het Techniek Museum en later het Science Centre bloeide Erwin weer helemaal op en kon hij weer heerlijk aan het werk. Zijn werk was zijn lust en zijn leven.
Erwin sprak wel eens over zijn familie en hoe dierbaar die hem was, maar de medewerkers c.q. collega’s van zijn werk beschouwde hij ook als een familie.
Zo plotseling heeft Erwin ons verlaten, een bijzondere maar ook een schat van een man die altijd een speciaal plaatsje in mijn hart heeft gehad.
Met dierbare herinneringen aan Erwin,
een laatste lieve groet van Tine.
Tine M. van Linge-Scholten
We zullen ons Erwin herinneren als een inspirererende en gepassioneerde ambassadeur van de techniek. Zo vertelde hij met aanstekelijk enthousiasme over de slimme technieken uit de pionierstijd van de electrocardiogram. Hij was een absoluut plezier om mee op studiereis te zijn. Een echt en puur persoon, zeer bescheiden, vooral aanwezig door zijn inhoudelijke diepgang. We zullen hem zeer missen.
Ortansa en Eric van der Wateren
Lieve Erwin,
Echt kapot was ik ervan toen ik hoorde van je plotselinge overlijden. Vanaf dat ik 10 jaar oud was zit ik al bij DJO en heb het geluk gehad om al die jaren wekelijks naar je verhalen te mogen luisteren over elektrotechniek, natuurkunde, scheikunde, geschiedenis en quotes van de Britse Sitcom ‘Yes Minister’.
Je was een fantastische verteller en de slimste persoon die ik heb mogen kennen. Ik voel me bevoorrecht dat ik zoveel van je heb mogen leren. Je passie en vasthoudendheid waren je mooiste karaktereigenschappen. Ik kan me nog herinneren dat ik tijdens een kerstdiner met huisgenoten een discussie kreeg met een natuurkunde student over de weerstand van het verwarmingselement van ons gourmetstel. Ik heb je toen gesmst en kreeg 5 minuten later een kundig uitgetypte uitleg van je over hoe de weerstands-afhankelijk warmteontwikkeling in het metaal van ons gourmetstel werkte.
Ook moet ik vaak terugdenken aan hoe je bijbelteksten quote als je mijn soldeerwerkjes nakeek. Als je zei: ‘God moves in mysterious ways’ omdat alle draadjes door elkaar zaten maar wel op het goede punt uitkwamen. Of als je zei: ‘oh yee of little faith’ wanneer ik opbeurende woorden nodig had.
Vurig kon je zeker ook zijn. Zo zit de afdruk van je Motorola nog steeds in het stucwerk in de kelder van het Science Center en hebben de tafelbladen van DJO het allemaal moeten ontgelden als het papier op was. Papier was bijzaak als Erwin wat opscheef.
Ik ga je onzettend missen Erwin.
Arjaan Kooyman
De Jonge Onderzoeker (DJO)
DJO - ‘God moves in mysterious ways’ - 2016
Af en toe schreef Erwin mij een email beginnend met “Beste Niels, Ik ben bezig met … en heb daar een elektronisch probleem dat je misschien kan helpen oplossen.”
De laatste keer was op dinsdag, over het synchroniseren van twee motortjes. Er zat natuurlijk een schakeling bij, met: “Ik zou het leuk vinden als je hiernaar zou willen kijken.”
Ik stuurde dezelfde avond een antwoord met mijn analyse. Afgelopen vrijdag kwam zijn reactie: “Je hebt een en ander wel goed begrepen. Het eigenlijke probleem waarmee ik zit is dit…”
Daarop stuurde ik hem een suggestie, en op zaterdag 11:40 kreeg ik zijn antwoord: “dank voor je antwoord ik ga ermee aan de slag.”
Kortom, in het harnas gestorven.
Dat deed me denken aan de eerste keer dat ik een brief van Erwin kreeg. Ik had “Radio Bulletin” een brief gestuurd met opmerkingen over een oscilloscoop schakeling die ze hadden beschreven, en die ik had gebouwd. Mijn brief werd gepubliceerd in het aprilnummer van 1965. Erwin schreef dat hij daar ook mee bezig was. Zijn brief had ik nog in het presentexemplaar dat ik van Radio Bulletin kreeg bewaard.
Twee jaar later kwamen we elkaar in het echt tegen in Delft, in dezelfde jaarclub.
Jammer, de servetjes zijn nu niet meer nodig.
Niels Malotaux
Club 4-67
Mijn wijlen vader, Jan Makkink heeft als hoofd van het Technisch Tentoonstelling Centrum in 1976 Erwin van Asbeck aangenomen als medewerker. Het was voor Erwin zijn eerste baan na een lange studie aan de TH Delft. Vanaf het begin was er een uitstekende match tussen mijn vader en Erwin. Erwin was een markant persoon, altijd netjes in het pak net zoals mijn vader met wel een gebruiksaanwijzing, waarmee mijn vader heel goed mee overweg kon. Erwin stond dag en nacht klaar om mee te helpen met het maken van tentoonstellingen en het werken aan de collectie. Mijn vader kon echt bouwen op Erwin. Ook na de pensionering van mijn vader bleven zij elkaar regelmatig zien. Mijn vader sprak altijd vol lof over Erwin. Als herinnering heb ik bijgaande foto toegevoegd uit 1980, waar van links naar rechts Jan Makkink, hoofd van het TTC, Loek Koper, naaste medewerker van mijn vader, Tiny van der Linge, secretaresse en Erwin in gezellig samenzijn bij elkaar zijn. Erwin, mijn grote dank voor alles wat jij voor het TTC, het Techniek Museum Delft en het Science Center Delft voor jong en oud in alle mogelijke opzichten hebt betekend.
Roeland Makkink
Met verdriet nam ik kennis van het plotselinge overlijden van Erwin. Vanuit mijn rol als educatief medewerker heb ik Erwin goed leren kennen in het Techniek Museum Delft. Altijd was Erwin bereid om mee te denken over proefjes en hij gaf graag verdiepende uitleg bij technische uitvindingen. Ik zal niet vergeten hoe Erwin volledig in kostuum (uit de stoommachine tijd) de eerste workshop over stoom heeft gegeven.
Drie jaar geleden heb ik Erwin voor het laatst gezien op de huidige locatie van het Science Centre. Ik vond het hartverwarmend om te horen en te zien waar Erwin mee bezig was voor de Jonge Onderzoeker. Wat een verlies dat hij er niet meer is.
Mijn medeleven gaat uit naar zijn familie en alle anderen die hem gaan missen.
Kristel Kerstens
Toen ik hoorde dat Erwin onverwachts was overleden, moest ik denken aan een verhaal dat hij mij eens vertelde in de gang van het Science Centre. Kon ik me nog wel goed herinneren waar het over ging? ‘Lees het maar na in Flammarion,’ had hij gezegd, verwijzend naar de laat 19e eeuwse grondlegger van populair wetenschappelijke literatuur. En daar vind ik het inderdaad terug.
Het verhaal ging over de Franse sterrenkundige Le Verrier die de opdracht kreeg om de geobserveerde afwijkingen van de planeet Uranus te onderzoeken. Le Verrier rekende alles na maar kon geen verklaring vinden op basis van de aantrekkingskracht van de toen bekende planeten. Uiteindelijk postuleerde hij dat er dat er nóg een planeet moest zijn, die de onregelmatige baan van Uranus zou verklaren. Hij berekende de eigenschappen van deze planeet en na zijn resultaten te hebben medegedeeld aan de Académie des Sciences, vroeg hij vol vertrouwen de Berlijnse sterrenwacht de planeet op te sporen aan de hemel, op de door hem aangegeven positie. En inderdaad, in Berlijn werd Neptunus op 23 september 1846 waargenomen zonder dat Le Verrier de planeet ooit zelf had gezien.
Op dit punt in het verhaal schoot Erwin in zijn aanstekelijke jeugdige lach. Een planeet ontdekken met louter wiskundige berekeningen! Voor hetzelfde geld hadden ze het verzoek geweigerd bij de sterrenwacht, zoals een tijdgenoot van Le Verrier overkwam in Cambridge.
In De wonderen des hemels van Flammarion staat Le Verrier peinzend afgebeeld aan zijn bureau vol met opengeslagen boeken, naast een haardvuur. ‘Le Verrier, de planeet Neptunus ontdekkend,’ luidt het bijschrift. Ik zie Erwin zitten in zijn atelier in het souterrain van het Science Centre. Aan zijn werktafel konden alle universele en praktische problemen de revue passeren. Met Le Verrier deelde hij het zelfvertrouwen dat de werkelijkheid uiteindelijk te vatten is.
Erwin, ik dank je voor alle inspiratie die je mij voor mijn werk hebt gegeven.
Jules Schoonman
TU Delft Library
Geachte Heer,
Van harte condoleer ik in u familie en andere betrokkenen met het overlijden van Erwin.
Ik heb hem gekend in zijn vrijwilligerswerkzaamheden aan onze TH/TU, voor de stichting De Jonge Onderzoeker te Delft.
Tussen 1986 en 1990 was ik secretarisbeheerder, naast de decaan, van de onderafdeling der Wijsbegeerte en Maatschappijwetenschappen, en ontdekte al spoedig zijn activiteit in een kelderruimte van het grote voormalige Elektrogebouw Kanaalweg 2B. Die positie moest jaar na jaar ‘verdedigd worden’, als zovele vrijwillige initiatieven naast de primaire onderwijs- en onderzoekstaken. Jarenlang ben ik opgetreden als de ambtelijke ‘dukdalf’ tussen hem en de grote TU-organisatie. Lang ook als voorzitter van de Raad van Toezicht van zijn kleine stichting. Naar inhoud steunde ik geheel op zijn ervaring, improvisatievermogen en het welbegrepen belang van zijn stichting. Ik heb groot respect voor zijn vasthoudendheid en vermogen met jongere vrijwilligers te blijven samenwerken. Ik zal me hem blijven herinneren als een bijzonder mens.
Mijn leeftijd speelt mij door een rugblessure n die zin parten, dat ik tot mijn spijt niet aanwezig kan zijn bij het afscheid in het Science Center. Ik had graag deel uit willen maken van de erehaag. Ik leef graag digitaal mee op afstand.
Ik wens u een goed afscheid.
Hans van Iperen
Beste Erwin,
Ik heb genoten van alle keren dat je me vol enthousiasme kennis hebt laten maken met de experimenten die je uitvoerde in de kelder van het pand.
Prachtig vond ik het experiment van het foto-elektrisch effect waarvoor Einstein de Nobelprijs heeft gekregen, wat ik natuurlijk behoorde te weten maar niet wist.
Nu wel, ik zal het nooit vergeten.
Vaarwel!
Wiebe Berkelaar
Eén van de mooie herinneringen die wij aan Erwin hebben, is zijn veelvuldige bezoek op zaterdagavond aan ons studentenhuis, waarbij hij vaak de details van een ingewikkeld technisch onderwerp aan de orde stelde. Maar waarbij hij ook met zijn gevoel voor humor bijdroeg aan vele gezellige avonden. Na onze studietijd heeft dat geresulteerd in een langdurige vriendschap, die met overlijden van Erwin onverwacht en veel te vroeg is geëindigd.
Tjeerd Dijkerman, Peter Munnikes, Sander van Reedt Dortland, Luut van Hoogevest, Ot Bouma (in herinnering) Studentenhuis GL2
Erwin, wat ga ik je missen. Je humor, je (stiekem best grappige) gefoeter zo nu en dan, en vooral ook hoe grondig je te werk ging als er iets kapot was. Jij stopte pas als een opstelling het weer deed en alles móést het ook doen.
Dat vond ik inspirerend en het was een plezier om van je te leren en gebruik te maken van je vergaande kennis.
Vaarwel Erwin, rust zacht.
Lennart van Gameren
Medewerker Science Centre 2013-2020
Ik weet nog hoe Erwin met een vulpotloodje en een rekenmachine geduldig probeerde uit te leggen hoe een circuit werkt. Als je dan je aandacht verloor dan kon hij daar ook wel wat gefrustreed van raken, maar dat komt omdat hij je niet als een kind behandelde.
Ik was lid van DJO Delft, van 1989 tot 1997. In een tijd dat je niet alles op het internet kon opzoeken was DJO meer dan een maker-space, het was de enige manier om echt iets te leren over electronica. Daar ben ik Wim, Erwin en de andere begeleiders erg dankbaar voor.
Stefan Raaijmakers
Ik heb een fijne vriend verloren, plotseling, zomaar. Het dringt pas langzaam door.
Onze vriendschap begint in Delft. 1968 lustrum jaar. Er zijn plannen voor een grootschalige lustrum toneel uitvoering in de gloednieuwe Aula van de TH. Het drama IJzerhand van Goethe zou worden opgevoerd met de jonge Bram van der Vlugt als regisseur. Een actueel thema, het gaat over de strijd tussen arm en rijk, tussen vrijheid of gevangenschap, democratie of dictatuur. Wij werden als kale feuten gevraagd door het toneelbestuur om de verlichting van het spektakel te verzorgen.
Er was niets aanwezig in die nieuwe aula, alles moet worden bedacht, gebouwd, aangelegd, uitgeprobeerd.
Wekenlang klusten en soldeerden wij. Met 64 oude relais uit een telefooncentrale werden 64 toneelspots aangestuurd. Omringd door Phillips techneuten die de eerste kleurentelevisies demonstreerden, en voortdurend steeds meer licht op het toneel wilden hebben. Nog meer spots, nog meer relais, nog meer schakelaars. Erwin en ik werden plotseling een essentiële schakel in een mega spektakel. De 24 volts relais werden ingezet voor 230 volt. Eigenlijk kon dit niet. De vonken vlogen om je oren. Wij zaten met z'n tweeën in een gecamoufleerde kubus in een hoek van het toneel en regisseerden het licht. We werden net niet gelectrocuteerd, en we vlogen net niet in de fik. Maar we haalden het eind van de laatste voorstelling net.
Een vriendschap voor het leven. Erwin, de elektronische duizendpoot en doorzetter tot het bittere einde, en ik de werktuigbouwer met een praktische inslag: Als het niet kan zoals het moet, dan moet maar zoals het kan. En het moet af. Op naar een volgend projekt.
Een ideale samenwerking.
Wij zouden met z'n tweeën zonder probleem een marslander met bijbehorend karretje en helicopter hebben kunnen construeren.
Maar ja, nu Erwin er niet meer is gaat dat niet meer lukken, want alleen red ik dit niet. Maar wellicht pakken we dit in het hiernamaals weer op....
Egenolf v Stein Callenfels
Dag Erwin,
Dank je wel voor je hulp, kennis en inspiratie.
Je geduld voor deze ‘oudere jongere’ is een dierbare herinnering.
Harold Verweij
Met Erwin is een markante persoonlijkheid van ons heen gegaan. Erwin was vanaf de oprichting van onze jaarclub in het Delftsch Studenten Corps onze president. De afgelopen 54 jaar was hij ook voortdurend de spil en drijvende kracht achter al onze jaarlijkse diesvieringen. Ik heb Erwin leren kennen als een oorspronkelijk denker, kritisch op alles wat anderen hem aandroegen. Erwin was altijd beschikbaar voor een praatje over technische zaken. Op zijn manier ook meegaand met de veranderingen in de tijd. Ik weet nog, dat hij verontwaardigd was, dat bepaalde apparaten niet meer gerepareerd konden worden en gewoon weggegooid werden als ze stuk waren. Toen ik vele jaren later daar eens op terugkwam, was zijn reactie doodleuk: “Zo gaan die dingen n u eenmaal”. Erwin, ik ga je missen!
Han IJssennagger