Kansenongelijkheid bestrijden is de missie van Glenn Weisz, directeur en oprichter van stichting Canidream. Hoe en waarom werd de van huis uit civiel ingenieur een sociaal ondernemer?

Een tv-programma gaf de doorslag. Toen Danny Goshen in Danny zoekt problemen de Delftse Buitenhof bezocht, deed dat veel stof opwaaien in de wijk. “De Buitenhof werd op een hele vervelende manier afgeschilderd. Hier ga ik wat mee doen, dacht ik,”, vertelt Glenn Weisz. Drie jaar eerder bood hij al eens aan om in gesprek te gaan met de toenmalige burgemeester, maar zijn mail bleef toen onbeantwoord. Dit keer liet hij het er niet bij zitten. Samen met buurtgenoten Derrick Leeuwin en Dwight Lont richtte hij in 2016 stichting Canidream op, met als doel jonge mensen te helpen bij het ontwikkelen van hun persoonlijke talenten. Jaarlijks bereiken ze één à tweeduizend jongeren tussen de 12 en 27 in Delft en andere steden.

Van meet af aan zocht hij daarbij samenwerking met de TU Delft. “Onze eerste bijeenkomsten organiseerden we bij de TU”, vertelt hij. “Veel kinderen in de Buitenhof weten niet wat voor moois zich afspeelt op de campus. Omgekeerd weten studenten weinig van de realiteit buiten hun bubbel. Die werelden wil ik bij elkaar brengen.”

Weisz kent beide. Hij groeide op in de Buitenhof, een “kwetsbare wijk die gebukt gaat onder stigma’s”, en studeerde civiele techniek aan de TU Delft. “Hemelsbreed liggen campus en Buitenhof maar drie kilometer uit elkaar, maar gevoelsmatig zitten er oceanen tussen. Ik heb me altijd tussen die twee werelden bewogen, dat geeft me een bijzondere kijk op Delft.”

Iets moois doen voor een ander

Het gaf hem ook een andere kijk op zijn studie. “De watersector in Nederland heeft de mooiste bedrijven ter wereld. Het ligt voor de hand bij zo’n bedrijf stage te gaan lopen, maar op de een of andere manier trok mij dat niet.” Weisz ging naar Nepal. “Ik zag een affiche, ‘bouw een ziekenhuis met de Nepalezen’. Niet voor, maar met. Dat gaf de doorslag.” Met een team van vijf studenten hielp hij de dakconstructie bouwen van een ziekenhuis aan de voet van de Himalaya. “We noemden dat destijds geen sociale impact, ik vond het gewoon heel tof om iets moois te doen voor een ander.”  

Op een gegeven moment durfde ik te accepteren dat ik geen traditionele ingenieur was

Na zijn afstuderen ging hij aan de slag als projectmanager bij DHV. “In die rol moet je partijen bij elkaar houden om je doelen te bereiken en ik kan goed met mensen omgaan.” Hij realiseerde zich echter al snel dat zijn toekomst hier niet lag. “Voor mijn 30e wilde ik een carrièreswitch maken. Ik wilde altijd al ondernemen maar had eerst nog geen idee wat.” In gesprekken kwam hij erachter dat veel van zijn peers zijn gevoel herkenden: “Je hebt jaren gestudeerd, maar vraagt je af of dit wel is waar jij jouw passie in kwijt kunt. Vanwege verantwoordelijkheden als de hypotheek en het gezin conformeren velen zich. Je werk is echter een groot deel van je leven, dus ben je het niet aan jezelf verplicht om te doen waar je hart ligt?”

Een eigen pad ontwikkelen

Het was geen gemakkelijke keus om uit de ingenieurswereld te stappen. “Je neemt niet alleen afscheid van je werkgever, maar ook van je zekerheid en de verwachtingen van je omgeving. Op een gegeven moment durfde ik te accepteren dat ik geen traditionele ingenieur was. Ik heb een bewuste keus gemaakt om van dat gebaande pad af te wijken en mijn eigen pad te ontwikkelen.” Weisz besloot zich te bekwamen op het gebied van leiderschapsontwikkeling en richtte zijn eigen onderneming op, Canitiem. “Wij begeleiden leiderschapsontwikkelingstrajecten in organisaties, waarbij we de hele managementpiramide van binnenuit transformeren.”

Canitiem bracht hem terug bij TU Delft. Zeven jaar lang verzorgde hij als docent de Persoonlijk Leiderschap Module (PLM) van het Honours Programme. “Daarin leerden we studenten wat ik zelf in Delft gemist had, het zoeken naar wie je bent je en wat je wilt in je carrière. Maar naast die zachte kant gaat het bij de TU ook om resultaten. We lieten studenten daarom in multidisciplinaire teams een project bedenken waarmee zij het verschil konden maken. Later bracht ik daar ook een sociaal element in. Dan werden ze bijvoorbeeld uitgedaagd om oplossingen te bedenken om eenzaamheid te verminderen onder kwetsbare doelgroepen. Het was fenomenaal om te zien met wat voor oplossingen ze kwamen”, vertelt Weisz. Goed voorbeeld is COMPLeat, een app waarmee de (buurt)bewoners van Abtwoude bloeit! met elkaar in contact konden komen om samen te koken en te eten.

Uit de module kwam nog veel meer voort. Zo schreef Weisz  er een boek over getiteld ‘Studenten Hebben Dorst’ dat met hulp van het Universiteitsfonds Delft is gepubliceerd. “Wat wij tijdens de PLM leren, zou iedereen moeten weten, zeiden mijn studenten. Ze deelden de sheets met huisgenoten en zelfs buiten de TU. Met dit boek helpen we jongeren richting geven aan hun leven met onderwerpen als keuzes maken en timemanagement.” Ook een inspiratiemarkt van bedrijven was een groot succes. “Het was een tegenhanger van de traditionele bedrijvenmarkten. Studenten moesten zich nu eens niet verkopen, maar vertegenwoordigers moesten aan studenten pitchen waar hun bedrijf voor stond en welke waarden zijn uitdroegen.”

Stralend falen

Niet alles was een succes. Vanuit het symposium ontstond weer het plan voor CareerCabs, een platform waar studenten en bedrijven gematcht konden worden op basis van gedeelde waarden en purpose in plaats van cv’s en motivatiebrieven. “Ondernemerschap gaat met vallen en opstaan en dit was een leermoment. We hebben er anderhalf jaar tijd en veel geld ingestopt, maar CareerCabs is niet gelukt. Op een gegeven moment moet je dan beslissen of je doorgaat vanuit je ego, of je verlies neemt en er lessen uit leert.

Als je het emotioneel loslaat, kun je objectief kijken wat je anders had moeten doen. Daar heb ik heel veel van geleerd. Zoals een vriend van me zegt: je moet stralend falen en glunderend blunderen.”

Weisz leeft en werkt naar zijn eigen kernwaarden: ontdekken, verbinden, creëren, balans en ‘giving-back’. Destijds in 2016 realiseerde ik me echter dat ik op dat moment te weinig invulling gaf aan de vijfde van mijn kernwaarden: ‘giving back’, iets teruggeven aan de gemeenschap. Impact maken.” Die invulling krijgt nu vorm in Canidream. “Onze missie is het bestrijden van kansenongelijkheid. Canidream heeft drie takken. De eerste is empowermentprogramma’s in verschillende steden. De tweede is talentontwikkeling, zoals de online YourMic competitie voor jongeren die hun zang- of raptalent willen ontwikkelen. De derde is community art, kunstprojecten rondom sociale vraagstukken.

Bij impact denken we meestal aan landen onder de evenaar, maar impact creëren kan ook in je eigen stad

“Uit dat laatste is NOBIS voortgekomen, een sociaal kunstproject in de Buitenhof. Studenten die de PLM volgden, sloten zich aan bij Canidream en hebben samen met de buurt een muurschildering ontworpen.” Het ontwerp, La Perla, werd uitgevoerd door kunstenaar Tymon de Laat. La Perla, de parel, staat voor de parels die de Buitenhof herbergt. Het project won de Le Compte Publieksprijs 2021 en krijgt vervolg. “We zijn nu bezig met NOBIS 2.0. We willen samen met de woningbouw, de gemeente, de buurt en de studenten kunst inzetten om de buurt verder te verfraaien en te verbinden. Er is nog plek voor studenten van TU Delft. Geïnteresseerden kunnen zich melden bij info@canidream.nl

Uit de eigen bubbel

Het is heel goed voor studenten om zich via zo’n project ook eens buiten de eigen bubbel te begeven. “Ze hebben niet alleen dat project leren uitvoeren, maar zich ook verbonden met de community. Dat nemen ze de rest van hun leven mee”, zegt Weisz. “Bij impact denken we meestal aan landen in ontwikkeling, maar impact creëren kan ook in je eigen stad.” Hij maakt wel één voorbehoud: “Ik zag bij studenten die projecten in de wijk deden dat het eerst nogal ver van hun bed was. Vervolgens gingen ze zich steeds meer met de mensen identificeren en wilde ze een positief verschil maken. Er ontstond ook iets opmerkelijks, studenten die bewoners onbewust als zielig begonnen te zien.” Weisz spreekt van de valkuil dat empathie doorslaat in meelij. “We moeten er altijd voor waken dat we niet op een neokoloniale, paternalistische manier naar mensen kijken, want daar is niemand mee geholpen. Je gaat dan voorbij aan de kwaliteiten die mensen hebben om hun eigen situatie te veranderen. Het draait om empowerment.”

Helpt Canidream jongeren om hun dromen te verwezenlijken, Weisz heeft zelf ook nog een droom. “In alle domeinen waarin ik gewerkt heb viel me op, dat hoe hoger in de boom je komt, hoe witter deze wordt. Gelukkig komen we ook als samenleving steeds meer tot het inzicht dat dit niet normaal is. Diversiteit is een kans, geen risico. Ik maak me daarom hard voor diversiteit, inclusie én representatie.” Dat geldt ook voor TU Delft: “Jongeren in de Buitenhof denken dat mensen van kleur wel de schoonmakers zullen zijn op de campus. Dan zien ze mij en denken, als hij het kon, kan ik het misschien ook. Ik voorzie een nabije toekomst met meer hoogleraren van kleur. Daar ligt een belangrijke opgave én kans voor de TU.”

Delft

Glenn H.S. Weisz (Jr)