Twee Open Mind-beurzen voor 3mE-onderzoekers

Jens Kober van de afdeling CoR en Tope Agbana en Gleb Vdovin van de afdeling DCSC ontvingen een Open Mind-financiering voor gewaagde onderzoeksvoorstellen.  NWO reikte vijf Open Mind-beurzen van 50.000 uit voor maatschappelijk relevant onderzoek buiten de gebaande paden. Jens Kober werkt met het AMC aan een oefenrobot voor tandartsen. Tope Agbana en Gleb Vdovin  ontwikkelen een draagbaar meetapparaat om de dierlijke variant van slaapziekte snel vast te stellen.

Oefenrobot voor tandartsstudent
Tanden en kiezen trekken gebeurt aan de lopende band, maar vreemd genoeg bestaat er geen methode waarmee studenten kunnen leren hoe het moet. Ze moeten het in de praktijk leren. Dat brengt stress met zich mee voor zowel de student als de persoon op de tandartsstoel, die als ‘proefkonijn’ een pijnlijkere behandeling ondergaat. Het zou mooi zijn als tandartsen al tijdens hun opleiding leren wat de beste manier is om tanden en kiezen te verwijderen. Om die beste manier vast te stellen, kunnen robots hulp bieden, denken dr. ir. Jens Kober (Technische Universiteit Delft) en Tom van Riet (Academisch Medisch Centrum Amsterdam). Ze willen met een slimme robotarm vol sensoren oefenen op kunstgebitten en gebitten van lichaamsdonoren. De data die daaruit rollen moeten uitwijzen wat de beste trekmethode is, en zijn daarna bruikbaar om instructie-animaties voor studenten te maken. Kober en Van Riet kunnen dit idee nu uitwerken met een Open Mind-subsidie.

Supereenvoudige meter voor veeziekten
Zo’n 3 miljoen dieren sterven jaarlijks in Afrika aan de dierlijke variant van de slaapziekte, ook wel nagana genoemd. Een nagana-infectie vaststellen is echter bijzonder omslachtig en tijdrovend. Dat moet beter kunnen, vinden ir. Tope Agbana en prof. dr. Gleb Vdovin van de Technische Universiteit Delft. Zij wonnen een Open Mind-subsidie voor hun voorstel om een draagbaar meetapparaat te ontwikkelen dat nagana snel en gemakkelijk kan vaststellen in een vroeg stadium. Dat gebeurt door bloedmonsters van dieren optisch door te lichten en op die beelden een algoritme los te laten dat nagana-symptomen herkent. Het apparaat moet zo eenvoudig zijn dat veeboeren het zelf kunnen bedienen.