Archive

Als er problemen zijn met de Oosterscheldekering, is dat in Nederland meteen groot nieuws. Zo ook in 2013, toen de bodemverdediging beschadigd raakte.

Op de grens tussen land en water vind je De Wadden. Deze natuurrijke plek is voor onderzoeker Bram van Prooijen en promovenda Irene Colosimo, beide verbonden aan de afdeling Hydraulic Engineering, inmiddels bekend terrein. Zij voeren hier het Mud Motor Project uit. Een onderzoek waarbij ze antwoord geven op de hamvraag: hoe kun je de natuur zo voor je laten werken, dat de kust bij de Wadden op een duurzame manier behouden blijft?

Rivieren meanderen van nature: ze maken een slingerende beweging en kronkelen zo door het landschap heen. In Nederland zie je dat niet zoveel meer. “Hier zijn veel rivieren ‘gehumaniseerd'”, vertelt Victor Chavarrias. In het lab doet hij onderzoek naar rivieren en gebruikt als casus de Rijn. “Die meanderde 200 jaar geleden nog sterk. Het was gevaarlijk wonen in de uiterwaarden en het transport van goederen was erg inefficiënt voor schepen, met al die bochten. Daarom begon men in de 19e eeuw de rivier rechter en smaller te maken door bochten af te snijden en door zogeheten ‘kribben’ aan te leggen; korte stenen dammen in de rivierbedding, die haaks staan op de kade.

Nieuwe methodiek Gentle Driving of Piles (GDP) verbetert installatieproces van monopiles.

In een goot in het Waterlab van de TU Delft kabbelt een stroom paars gekleurd water, langs duizenden kleine houten staafjes. Promovendus Son Truong Hong observeert de stroming met een lege fles verf in de hand. Het experiment maakt onderdeel uit van zijn onderzoek naar het belang van mangrovebossen langs mondingen van de Mekong rivier. Son is gefascineerd door de wirwar aan wortels van deze bijzondere bomen. Hoe belangrijk zijn zij bij het voorkomen van erosie van de oevers? En hoeveel mangrove moet er in Vietnam minstens blijven staan om het ecosysteem gezond te houden? Dat is de ultieme vraag waar Son het antwoord op zoekt.

Vincent Vuik has been awarded the price of the Wadden Academy for his PhD thesis Building Safety with Nature. Salt Marshes for Flood Risk Reduction.

Fact-finding study for flooding of Venice (Nov 2019) and performance of the MOSE barrier.

Hotel Atlantic in Kijkduin kijkt uit over de Noordzee. Op het verlaten dak staat sinds kort een state of the art laserscanner, die elk uur het strand vastlegt. Sander Vos bekijkt of hij met deze scanner kan ontdekken hoe de kust zichzelf weer herstelt als na een storm veel zand van het strand en de duinrand in de zee terecht is gekomen. Met de data van de scanner hopen hij en zijn collega’s van de TU Delft ‘weermannen voor de kust’ te kunnen worden en nauwkeurig te voorspellen hoe het strand zich gedraagt na een storm.

Het aangelegde Markermeer bij Noord-Holland functioneert als zoetwaterreservoir en buffer tegen overstromingen en droogte. Het is 680 vierkante kilometer groot en de bodem is grotendeels bedekt met slib. Door de geringe diepte van 3 tot 5 meter zijn er ook bij zwakke wind al relatief sterke golven, die sterk genoeg zijn om het slib door het water te verplaatsen. Het sediment kan, mede door de dam, nergens weg en veroorzaakt daardoor troebel water. Het zeer troebele water belemmert het doorlaten van licht en de algehele ecologische ontwikkeling in het gebied. Natuurmonumenten en haar partners Boskalis, Van Oord, Royal HaskoningDHV, Deltares en Alterra zijn vastbesloten om weer leven in dit meer te brengen. Door slib van de bodem te halen en daarmee eilandjes in het meer aan te leggen, verwachten zij om een deel van het park om te bouwen tot natuurreservaat ‘de Marker Wadden’.

Zand is wereldwijd de op één na meest gebruikte grondstof na water. We kunnen niet zonder. Zandduinen houden ons land veilig voor overstromingen.