Het verhaal achter de posters in het Mekelpark

Nieuws - 23 juli 2021 - Communication

Als je tussen 14 en 18 juni op de campus bent geweest, dan heb je ze vast gezien: een lange serie posters in het Mekelpark die het brede spectrum van Systems Engineering laten zien. Van ‘fast food delivery drones’ tot bionische kwallen die het zeeleven monitoren. Maar waar kwamen die posters vandaan?

De hele campus als jury

In het kort: de posters zijn de eindpresentatie van het vak Systems Engineering. Een vak waarbij meer dan 240 Masterstudenten overal vanuit de universiteit samen komen om grootschalige, complexe systemen te ontwerpen. En wat betreft de examinering daarvan zijn posters niets nieuws, zeker niet voor Akira Endo, al tijden de “course coordinator”. Elk jaar laat hij samen met zijn docenten (en onderwijsassistenten) de studententeams hun onderzoek presenteren in de entreehal van Gebouw 36, waarbij steevast een vrolijke mix ontstaat van studenten en onderwijzers, en van vragen en antwoorden. Maar zoals vele routines vervielen met corona, moest ook dat vaste onderdeel van het academisch jaar op zijn kop. 

'Het idee om het dit jaar buiten te doen ontstond daarop eigenlijk heel organisch,' vertelt Akira, 'we waren erg tevreden met deze vorm van examineren, dus dat wilden we vasthouden. We merken dat met dit soort toegankelijke presentaties studenten veel beter op de hoogte zijn van wat medestudenten doen, maar ook wat andere onderzoeksmogelijkheden zijn. De teams zijn daardoor extra gemotiveerd om een interessante poster te maken. We hadden er daarom vertrouwen in dat die posters ook heel goed hun mannetje konden staan voor het grote publiek van de campus.'

Een ondernemersgeest

Een spannende stap, zeker voor de studenten. Behalve de gebruikelijke jury werden hun posters dit jaar namelijk ook beoordeeld door iedereen die toevallig langs liep. Vaak letterlijk: door het scannen van QR-codes, meegedrukt aan de bovenkant van de posters, kon het publiek stemmen op hun favoriete poster. 'Dat heeft echt de ondernemersgeest in de studenten aangewakkerd,' vult Raj Thilak Rajan aan, die zelf drie groepen begeleidde, 'ik vond de studenten dit jaar ontzettend ondernemend. Ze waren duidelijk geprikkeld om écht waardevol en interessant onderzoek te doen. Ikzelf begeleidde een groep die een nieuwe bezorgdienst wilden ontwikkelen, die drones in plaats van scooters gebruikt. Ik was verrast over hoe gedegen hun marktonderzoek was – het leek wel alsof ze werkten aan een startup.'

Eigenlijk waren alle posters van een verrassend hoge kwaliteit. Gelukkig zijn ze door het goede weer door veel mensen gezien, met als resultaat dat Akira regelmatig interessante feedback ontving uit compleet andere hoeken van de universiteit. Maar het vormde ook de ideale gelegenheid voor de studententeams om elkaar te ontmoeten, om niet alleen hun eigen posters te zien, maar juist ook die van anderen. Akira: 'Het was bijna emotionerend om te zien, hoe inspirerend studenten het vonden om na een lang jaar van binnen zitten en zoomcolleges, eindelijk in contact te komen met hun medestudenten. Een universiteit kan niet bestaan zonder dat soort contact, daar worden we allemaal beter van.'

Foto in de header

Studenten van de projectgroep "Een veiligere wereld" met tutor dr. Maria Sovago

Een "smart" bijenkast

Publiekswinnaar: een “smart bee hive” die automatisch de staat van een bijenkolonie bijhoudt. Is er genoeg eten, is de temperatuur en de luchtvochtigheid ok, of zijn er ongelukken geweest? In al die gevallen zal de bijenkast zelf actie ondernemen, zonder hulp van de imker. Een belangrijk steuntje in de rug voor de bijenpopulatie.

Boswachter Drones

De favoriet onder studenten: “Silvanus”, een autonome zwerm drones die bosgebied tot wel 1300km2 kunnen surveilleren. Als de drones illigale houdkap spotten, alarmeren ze gelijk de autoriteiten zodat die kunnen controleren wat er gebeurt. Om te voorkomen dat er vals alarm wordt geslagen, beheert Silvanus een complexe dataset van het bosoppervlak.

Diepzee robotzwermen

De juryprijs: een zwerm robots die illegale diepzeemijnbouw opspoort. Daar komt behoorlijk veel bij kijken: de drones moeten rekening houden met stroming, en ze moeten elkaar natuurlijk niet kwijtraken halverwege. Daarom ontwikkelden de studenten een drijvend “docking station” voor de drones, waar ze trouwens ook kunnen opladen. En mocht er toch iets misgaan, geen nood: de drones zijn gemaakt van biologisch afbreekbaar materiaal.