Weichuan Zhao

Volgend jaar wil ik wat Nederlands leren, en in het algemeen: meer leren over de Nederlandse cultuur. Het is soms moeilijk geweest te integreren. Ik kom uit China, dus ik ben gewend om badminton, ping-pong of basketbal te spelen, maar die hobby's zijn hier best klein. Ik hoop dat ik uiteindelijk niet meer verdwaasd in het gangpad van een AH sta, vol twijfel over de onleesbare etiketten. Of als ik een officiële brief krijg waar ik kop noch staart van kan maken. Gelukkig heb ik altijd Nederlanders om me heen gehad, bijvoorbeeld in mijn huis. Ik kan altijd rekenen op de hulp van mijn buren.

Vorig jaar, vooral in het begin, waren er heel wat momenten dat ik me behoorlijk geïsoleerd en gefrustreerd voelde. Veel van mijn Chinese vrienden gingen terug naar China, en met het tijdsverschil was het erg moeilijk om contact met ze te houden. Zelfs met mijn familie was dat moeilijk. Op die momenten kon ik vertrouwen op mijn huisgenoten om me op te vrolijken. Of op andere vrienden, met wie ik naar het strand in Scheveningen ging, gewoon om een eindje te wandelen en wat te drinken langs de kust. Gek genoeg vind ik ook opluchting in mijn werk. Ook al heb ik af en toe het gevoel dat het teveel wordt, ik kan toch troost vinden in het simpelweg negeren van alle ruis en me volledig concentreren op mijn studie. Ongetwijfeld spelen mijn dagelijkse begeleider en promotor daarin een belangrijke rol: zij zijn een soort vriend geworden. Ik kan altijd bij hen terecht met vragen. Niet alleen in verband met mijn academisch werk, maar ook met de ervaring van leven in het buitenland.